010NURSE interview:
Maud van Look
Vanuit 010NURSE zetten we regelmatig een Rotterdamse verpleegkundige in het zonnetje.
Dit jaar doen we dat met een serie interviews. Voor dit interview spraken we met Maud van Look.
Ik stel mij graag aan je voor!
Ik ben Maud van Look en ik werk als Senior ICN verpleegkundige in het Sophia Kinderziekenhuis. Ik ben sinds 2019 verpleegkundige. Na het HBO-V wilde ik een extra uitdaging vinden en ben ik in opleiding gegaan bij de Koninklijke Militaire Academie als officier geneeskundige dienst. Uiteindelijk begon ik de praktijk te missen en heb ik de overstap gemaakt naar de IC Neonatologie (ICN) van het Sophia Kinderziekenhuis. Dat matchte heel goed. Ik heb hier echt mijn plek gevonden. De academische context past goed bij mij en ik vind veel uitdaging en waardering in mijn vak.
Naast mijn werkzaamheden als ICN verpleegkundige, zit ik in verschillende werkgroepen, waaronder de NLS (Newborn Life Support) werkgroep waarmee we actief bijdragen aan bijscholingsmomenten van collega’s. Dat doen we bijvoorbeeld door een carrousel te organiseren waarbij we collega’s bijscholen en aftoetsen. Dan gaan we het NLS-schema langs en gaan we samen dieper in op bepaalde onderwerpen. Hoe help je een patiënt bijvoorbeeld zo goed mogelijk door een transitie heen? Daar nemen we collega’s in mee.
Wat vind jij het mooiste aan jouw werk als verpleegkundige (in 010)?
Het mooiste aan mijn werk vind ik de veelzijdigheid ervan. Je zorgt voor het aller kostbaarste bezit van ouders en hebt daarnaast ook intensief contact met verschillende disciplines.
We werken op onze ICN met multidisciplinaire, gelijkwaardige teams waarin we altijd samen de schouders eronder zetten. Het maakt niet uit wat je opleidingsniveau is, je hebt elkaar allemaal nodig! Als er één schakel uitvalt, dan werkt het niet meer. Dus je bent allemaal even belangrijk, wat je achtergrond ook is. Ons team is niet hiërarchisch ingesteld, want dat is heel ouderwets. We nemen allemaal dingen van elkaar aan en kijken tegen elkaar op als professionals. Het is altijd een wisselwerking. De dokters willen bijvoorbeeld altijd ons perspectief horen als het gaat om de zorg voor een patiënt, want wij zien ze het vaakst. Onze patiënten zijn te klein om zelf te kunnen praten, dus de artsen krijgen veel informatie van ons. Wij zijn als ICN-verpleegkundigen eigenlijk de stem van de patiënt samen met de ouders. Het is belangrijk dat we een goede klinische blik hebben om te kunnen observeren wat onze patiënt zelf niet kan vertellen. Dit moeten we ook duidelijk kunnen communiceren met onze collega’s.
Het veelvuldig contact met ouders is ook een aspect wat mijn werk bijzonder maakt. Je bouwt samen snel een band op, omdat je er bent bij mooie maar ook bij moeilijke momenten. Het is echt een achtbaan voor ouders en wij zijn vaak degenen bij wie zij geruststelling en bevestiging zoeken. Als je regelmatig voor een patiënt zorgt, dan word je een vertrouwd gezicht voor ouders. Laatst werkte ik bijvoorbeeld eigenlijk op een afdeling tijdens mijn dienst, maar werd ik toch ingezet op een andere afdeling omdat ik veel voor een patiënt had gezorgd die achteruitging. De ouders waren blij om een bekend gezicht te zien in een onzekere periode.
Het is heel spannend voor ouders als hun kind op de ICN ligt. Ze houden zich echt vast aan jouw woorden voor geruststelling. “Het komt toch wel goed, hè Maud?”, vragen ouders dan. Of “Hij/zij doet het goed, toch?”. Ik probeer dan altijd zo bedachtzaam mogelijk antwoord te geven, want op een ICN kan het ieder uur anders gaan met een patiënt. Ik zeg vaak dat ik heel goed begrijp dat ouders naar bevestiging zoeken bij ons en dat ik die ook heel graag zou willen geven. Dat kan alleen niet zo makkelijk. We moeten het echt moment voor moment bekijken. “Had ik maar een glazen bol, dan kon ik het voorspellen”, zeg ik dan vaak. Op deze onzekere momenten een steun voor ouders kunnen zijn, vind ik heel mooi en bijzonder aan mijn werk.
Welk brokje wijsheid wil jij delen met andere (Rotterdamse) verpleegkundigen?
Neem nooit iets voor lief, blijf jezelf uitdagen en blijf altijd met een frisse blik kijken naar je patiënt. Neem wat je signaleert altijd serieus en wees alert. Je kunt anders iets missen wat onschuldig lijkt. Een patiënt lijkt bijvoorbeeld moe te zijn, maar is eigenlijk ziek. Als je de toegenomen vermoeidheid voor lief zou nemen, zou dat als gevolg kunnen hebben dat de patiënt snel achteruitgaat. Je balanceert bij ons op de ICN altijd op een koordje, want het kan zo omslaan. Je mag daarom geen aannames hebben over wat je signaleert. Dit is ook meteen het brokje wijsheid wat ik mee zou willen geven. Zorg ervoor dat je nooit onbewuste aannames hebt over een patiënt. Ga altijd uit van de feiten; Wat zie je? Wat meet je? Toets het met een collega.
Welke vraag wil jij graag stellen aan de volgende verpleegkundige die wij interviewen?
“Waarin zou jij jezelf graag nog willen ontwikkelen op jouw afdeling?”
Van wie heb jij zelf ooit een belangrijk brokje wijsheid gekregen voor in de praktijk?
Ik leer van verschillende collega’s eigenlijk altijd wel iets. Wat me het meest bij is gebleven is dat een collega mij vertelde dat ze voor een patiënt zorgde die op het ene moment nog heel erg stabiel was en even later- op diezelfde dag- plotseling was overleden door een darmaandoening (NEC- necrotische darmontsteking). Dit heeft mij wel doen realiseren dat geen enkel moment hetzelfde is en je de hele dienst scherp moet blijven.
Hoe zorg jij er zelf voor dat je bewust scherp blijft tijdens een dienst?
Het is denk ik belangrijk om niet te vergeten om voor jezelf te zorgen. Op tijd je pauzes nemen. Niet vergeten om zelf ook iets te eten en te drinken. Daarnaast helpt het mij ook om vaste routines uit te voeren voordat mijn dienst begint, zoals mijn werkplek controleren en de instellingen van de monitors en apparatuur controleren. Hierin werk ik altijd zo gestructureerd mogelijk, zodat ik precies weet waar ik op terug kan vallen als dat nodig is.
Daarnaast hebben we als team ook altijd elkaar om op terug te kunnen vallen. Als het heel druk is op de afdeling zijn we net een geoliede machine. We zijn dan allemaal een tandwieltje wat op de anderen is afgestemd. We helpen elkaar om samen scherp te blijven.
‘Zorg ervoor dat je nooit onbewuste aannames hebt over een patiënt.
Ga altijd uit van de feiten; Wat zie je?
Wat meet je? Toets het met een collega.’
Op welk moment van de dag leer jij het meest?
Over het algemeen leer ik het meest als ik een fout heb gemaakt of als iemand mij feedback geeft. Als ik kijk naar het moment van de dag waarop ik het liefst leer, dan kies ik voor de avond!
’s Avonds zit ik het lekkerst in mijn vel, ik ben namelijk een echt avondmens. Ik grap weleens dat mensen ’s ochtends eigenlijk niet te veel tegen mij moeten praten, dat is niet mijn favoriete moment van de dag. Het mooie van mijn werk is dat ik ook heel makkelijk een avondmens kan zijn. Dit beroep past bij mensen die een voorkeur hebben, want je kunt vaak kiezen wanneer je werkt. Ik heb bijvoorbeeld graag de avond- of nachtdienst. Overdag ben ik dan lekker bij mijn eigen gezin en ’s avonds sta ik met energie op de afdeling. Dat past helemaal bij mijn ideale ritme en dat is fijn.
Meedoen met een 010NURSE interview?
Vanuit 010NURSE zetten we dit jaar regelmatig een Rotterdamse verpleegkundige in het zonnetje met een mooi interview op onze website en social media. Lijkt het jou ook leuk om hieraan mee te werken? Of heb jij een collega van wie je ontzettend veel hebt geleerd en die een podium verdient? Wij horen graag van je!
Voor meer informatie kun je contact met ons opnemen via het contactformulier
Download dit interview als magazine
Wil je dit interview nog eens rustig nalezen?
Dan kan je via deze link het magazine downloaden.